Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΩΝ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ


Καταδικάζουμε την αναλγησία του Υπουργείου Παιδείας , το οποίο εξαντλώντας την αυστηρότητά του , έφτασε στο σημείο να απολύσει δυο συναδέλφισσες  αναπληρώτριες, που πάσχουν από αυτοάνοσο νόσημα και δεν πρόλαβαν να προσκομίσουν βεβαίωση του ΚΕΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η καθυστέρηση οφείλεται στην αργοπορία του ΚΕΠΑ να ορίσει ραντεβού, ενώ οι συναδέλφισσες γνωρίζοντας τι συμβαίνει, είχαν κάνει αίτηση από τον Απρίλιο του 2017. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το ζήτημα είναι καθαρά και μόνο τυπικό , εφόσον τα συγκεκριμένα νοσήματα δεν θεραπεύονται, αλλά κάθε χρόνο οι αναπληρωτές και αναπληρώτριες συνάδελφοι και συναδέλφισσες υποχρεούνται να καταθέτουν ανανεωμένη τη βεβαίωση.  Το Υπουργείο , αντί να ντρέπεται που αρχές Νοέμβρη δεν έχουν καλυφθεί ακόμη τα κενά , που αντί να διορίσει σε όλα τα κενά αναπληρωτές πλήρους ωραρίου, διορίζει μειωμένου στη μια φάση και στην άλλη τους αναβαθμίζει και τους παρουσιάζει σαν νέους διορισμούς, που δίνει οδηγίες στις ΔΔΕ να κρύβουν και να κατακερματίζουν κενά για να καλύπτουν με έναν αναπληρωτή λάστιχο τέσσερα και πέντε σχολεία αναγκάζοντας τον να δίνει σχεδόν όλο τον μισθό του σε καύσιμα και μετακινήσεις, επιδεικνύει πρωτοφανή κυνισμό  απολύοντας  για απολύτως τυπικούς και ουσιωδώς ανύπαρκτους και ανυπόστατους λόγους  αναπληρώτριες καθηγήτριες  με σοβαρή ασθένεια. Καλούμε τον Υπουργό έστω και την  ύστατη στιγμή να ανακαλέσει τις αποφάσεις αυτές  και να ξαναπροσλάβει τις δύο συναδέλφισσες αμέσως . Είναι στοιχειώδης υποχρέωσή του.  

Καταγγελία για τη στοχοποίηση του συναδέλφου Σωτήρη Σκαρτσίλα από φασιστικά και ακροδεξιά ιστολόγια



Με αφορμή αρθογραφία του για το ζήτημα των παρελάσεων, ο συνάδελφος Σωτήρης Σκαρτσίλας, μέλος της Πρωτοβουλίας και του ΔΣ του συλλόγου Αθηνά - π. μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ, βρίσκεται στο στόχαστρο αναπαραγόμενων επιθέσεων από φασιστικά, χρυσαυγίτικα και ακροδεξιά ιστολόγια με χυδαίες εκφράσεις, εμφυλιοπολεμική ρητορική και απειλές, που έχουν προφανή στόχο την τρομοκράτηση και τη στοχοποίησή του. Μια στοχοποίηση, που γίνεται καταφανής με τη δημοσιοποίηση από τα ίδια φασιστικά blogs των στοιχείων του συναδέλφου, του τηλεφώνου του, της παράταξής του, αλλά και του συλλόγου Αθηνά, για τον οποίο παρατίθεται link με τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του.
            Είναι φανερό πως η επίθεση και η στοχοποίηση αυτή εκδηλώνονται στο έδαφος της προκλητικής διατήρησης κι ενίσχυσης από την Κυβέρνηση ολόκληρου του νεοσυντηρητικού ιδεολογικού πλέγματος στην εκπαίδευση, αλλά και του κλίματος ανοχής και παρατεταμένης ατιμωρησίας απέναντι στις εγκληματικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής και των φασιστικών συμμοριών. Oι επιθέσεις των τελευταίων ημερών, όπως ο ξυλοδαρμός της δικηγόρου Ευγενίας Κουνιάκη - συνηγόρου πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χ.Α, η επίθεση στο σπίτι του συναδέλφου εκπαιδευτικού  Γιάννη Ρόμπα - μέλους της ΑΣΕ στον Πειραιά και η επίθεση στο σπίτι του 11χρονου Αφγανού μαθητή-πρόσφυγα, που κληρώθηκε αλλά δεν κράτησε τη σημαία στο 6ο ΔΣ Δάφνης, είναι προϊόν του κλίματος αυτού και της στοχοποίησης αγωνιστών, συνδικάτων και συνδικαλιστικών χώρων, εκπαιδευτικών, μεταναστών και προσφύγων.

            Aυτές οι επιθέσεις δεν μας τρομοκρατούν και δεν μας φοβίζουν! Συνεχίζουμε την εκπαιδευτική και κοινωνική μας δράση, για  το σχολείο «των όλων και των ίσων» και τον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Συνεχίζουμε να ορθώνουμε μέτωπο απέναντι στις εθνικιστικές, φασιστικές, ναζιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, τις μισαλλόδοξες και ρατσιστικές φωνές που δηλητηριάζουν την εκπαίδευση. Καταγγέλουμε τη στοχοποίησή του κι εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο σύντροφο Σωτήρη Σκαρτσίλα για την επίθεση που δέχεται από τους ίδιους φασιστικούς κύκλους που πριν λίγο καιρό διακινούσαν άρθρα με τίτλο «αλήτες, ρουφιάνοι, εκπαιδευτικοί». Καλούμε τους συναδέλφους, τους πρωτοβάθμιους εκπαιδευτικούς συλλόγους, τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και τα συνδικάτα να την καταγγείλουν και να την καταδικάσουν. Για να σπάσουμε κάθε υποστύλωμα του κοινωνικού εκφασισμού στα σχολεία και τους χώρους δουλειάς, για να δυναμώσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο και ό,τι το εκτρέφει.  

Το Υπουργείο Παιδείας επαναφέρει την αξιολόγηση ως «αποτίμηση» για να συμμορφωθεί στις αξιώσεις του ΟΟΣΑ





«Οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ, … σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες …. 
Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του «Νέου Σχολείου», …την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων, την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα… και θα προτείνει συστάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ».
ΜΝΗΜΟΝΙΟ (2015). Ν. 4336, ΦΕΚ 94, τ.Α΄, 14-8-2015, (σελ. 1026-1027).

Η εκπαίδευση δεν αποτελεί μια αυτοτελή διαδικασία αλλά είναι το μέσο κοινωνικής αναπαραγωγής σε κάθε εποχή και κάθε κοινωνία. Ξεκινώντας από αυτήν την αυταπόδεικτη πραγματικότητα, ξέρουμε ότι το σχολείο που έχουμε σήμερα, είναι αποτέλεσμα σκληρών κοινωνικών αγώνων, και όχι μόνο εκπαιδευτικών, που ήρθαν σε απάντηση σε κυβερνητικές πολιτικές που επιτίθονταν στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Το σημερινό σχολείο εμπεριέχει πτυχές του αιτήματος για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, και αποτελεί γέννημα των κινημάτων της δεκαετίας 70 και 80, παρότι δέχτηκε πολλαπλά χτυπήματα από τον νεοφιλελευθερισμό σε όλες τις εκφάνσεις του από το 90 και μετά.  Για τουλάχιστον  μισό αιώνα, η ελληνική κοινωνία, των εμφυλίων, της Μακρονήσου, των ανταρτών και των αγωνιζόμενων μεροκαματιάρηδων, επέβαλε την μόρφωση των παιδιών της και κατ’επέκταση την εργασιακή και κοινωνική τους ανέλιξη: «να ζήσουν καλύτερα από εμάς». Το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα επέβαλε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, με ενιαία αναλυτικά προγράμματα για όλα τα παιδιά. Αυτό είναι ένα δεδομένο που δεν μπόρεσαν να καταρρίψουν – παρότι δόθηκαν πλήγματα σε αυτή την κατεύθυνση με την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης – χρόνια τώρα.
Τι επαναφέρει το υπουργείο Παιδείας με την «πρόταση» που κατέθεσε για τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου;
Σημείο 1ον ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΉ «ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ»
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επαναφέρει την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος (πάγια θέση των προηγούμενων κυβερνήσεων και σημείο σθεναρής αντιπαράθεσης με το εκπαιδευτικό κίνημα τα προηγούμενα χρόνια)... ένα αποκεντρωμένο σύστημα διοίκησης... Η αποκέντρωση του συστήματος διοίκησης των σχολείων δίνει τη δυνατότητα της σκληρότερης εποπτείας, του ελέγχου του έργου του συλλόγου διδασκόντων, ενώ παράλληλα ενεργοποιεί την «σύνδεση με την τοπική κοινωνία». Ποια είναι «η τοπική κοινωνία»; Ο εμπνευστής του πονήματος που δόθηκε στην δημοσιότητα (πιθανά αξιωματούχος του ΟΟΣΑ ;) το περιγράφει γλαφυρά «...Στοχεύει στη σύνδεση της σχολικής μονάδας με την τοπική κοινωνία, αναπτύσσει δεσμούς συνεργασίας με τοπικούς οργανισμούς και επιδιώκει διασύνδεση με πανεπιστημιακά ιδρύματα και υποστηρικτικές δομές της οικείας διοικητικής περιφέρειας, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας, με σκοπό να αποτελέσουν υποστηρικτικό βραχίονα του σχολείου.» Η κατηγοριοποίηση των σχολείων βάσει των επιδόσεων μαθητών και της υλοποίησης των στόχων του προγραμματισμού αποτελεί κορμό της «νέας» θεώρησης (κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια) για το αποκεντρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Το νέο αποκεντρωμένο σύστημα αφορά ομάδες σχολείων και στόχων ανά περιοχή.
«Η αυτονομία και η λογοδότηση είναι συνυφασμένες με μεγαλύτερη αυτονομία στη λήψη αποφάσεων σχετικά με Αναλυτικά Προγράμματα,Αξιολογήσεις και Κατανομή πόρων, τείνει να σχετίζεται με καλύτερες επιδόσεις, ιδιαίτερα όταν στο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων κυριαρχεί κουλτούρα λογοδότησης» (OECD, PISA FOCUS 2009…).»
Πόσο απόλυτα ορισμένη γίνεται πια η κατεύθυνση της αποκέντρωσης των σχολικών μονάδων σε συνδυασμό με την παιδαγωγική «αυτονομία», με καταστροφικά εργασιακά και μορφωτικά αποτελέσματα! Με οικονομική εξάρτηση από δήμους, γονείς και επιχειρήσεις, με υποχώρηση από το ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα για όλα τα παιδιά χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, αλλά και εργασιακή ομηρεία όχι μόνο των ελαστικά εργαζόμενων συναδέλφων μας αλλά όλων μας , καθώς η ύπαρξή μας στα σχολεία θα κρίνεται από το κατά πόσο υλοποιούμε πολιτικές, ατομικά αλλά και με συνευθύνη του συλλόγου διδασκόντων, πολιτικές που είναι ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
Η παιδαγωγική αυτονομία και η διοικητική αποκέντρωση του συστήματος αποτελούν δεσμεύσεις και περιγράφονται σε όλες τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ. Η οικονομική «αυτονομία» ή αλλιώς ομηρεία και οικονομικός στραγγαλισμός θα είναι το αποτέλεσμα του εκρηκτικού μείγματος της αυτονομίας – αποκέντρωσης.
Σημείο 2ον «ΝΕΟ» ΣΧΟΛΕΙΟ – «ΝΕΑ» ΣΤΕΛΕΧΗ - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
Ποιος θα εποπτεύσει το «νέο» σχολείο; Το πόνημα περιγράφει τη δημιουργία νέων φορέων με νέα στελέχη της εκπαίδευσης τα οποία θα κριθούν και θα αξιολογηθούν, για να μπορούν να υλοποιήσουν απαρέγκλιτα τις επιταγές των «εργοδοτών» τους. Η υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων δε θα είναι εύκολος περίπατος για τους έχοντες την ευθύνη της εφαρμογής τους. Επομένως, το πρώτο μέλημα είναι η ορθολογικοποίηση των διαδικασιών και η επιλογή πρόθυμων στελεχών εφαρμογής πολιτικής. Πώς θα γίνει αν οι αλλαγές δεν εποπτεύονται; Πως θα γίνει αν ο εκπαιδευτικός της τάξης, το σχολείο δεν νοιώθουν καυτή την ανάσα του κράτους, της αποκέντρωσης, της «ανάπτυξης» και των αιματοβαμμένων μνημονίων, που επιθυμούν διακαώς να επιβάλουν οι πολιτικές των δανειστών και του ΟΟΣΑ;
Ο στρατός των ελεγκτών επιθεωρητών ετοιμάζεται!
Σημείο 3ον ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ή «ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ
Ο υπουργός διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι θα καταργήσει το αντιδραστικό πλαίσιο του ΠΔ 152 και την «τιμωρητική αξιολόγηση» – τα ψεύτικα λόγια και η κοροιδία έτσι κι αλλιώς δεν κοστίζουν σε αυτήν την κυβέρνηση. Οι δεσμεύσεις για 20000 διορισμούς, για καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, για μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα στους 22 στην πρωτοβάθμια , και η ομηρεία χιλιάδων συναδέλφων μας αναπληρωτών είναι η απόδειξη των κάλπικων υποσχέσεων τους. Όμως, το πλήγμα που δέχτηκε η κυβέρνηση από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων εργαζομένων του Δημοσίου απέναντι στην προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης, δεν άφησε και πολλά περιθώρια στον υπουργό για άμεση επαναφορά της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού.
Αλλά η κυβέρνηση αυτή τιμάει τις συμφωνίες της με τους θεσμούς: Αμέσως θα πρέπει να τελειώσει με την αυτοαξιολόγηση ή στην επί ΣΥΡΙΖΑ εποχή «αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου». Η έκθεση που παρουσίασε το υπουργείο επιχειρεί να εμφανίσει μια light αυτοαξιολόγηση , εσωτερική διαδικασία της σχολικής μονάδας , αλλά μια προσεκτικότερη ανάγνωση αποκαλύπτει ότι: 
· ο Σύλλογος διδασκόντων συνεδριάζει τακτικά τουλάχιστον μία (1) φορά το μήνα για την αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων αρμοδιότητάς του και για να φέρει σε πέρας τον προγραμματισμό, τη διαμορφωτική και τελική αποτίμηση της δράσης του μέσα από συλλογικές και συνεργατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
· Σε  κάθε σχολική μονάδα λειτουργεί Σχολικό Συμβούλιο, στο οποίο προεδρεύει ο Διευθυντής του σχολείου και αποτελείται από: 
· α) τον Σύλλογο Διδασκόντων,
· β) το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων,
· γ) τον εκπρόσωπο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Σχολική Επιτροπή και
· δ) τρεις (3) εκπροσώπους των μαθητικών κοινοτήτων, που ορίζονται με απόφαση του συμβουλίου τους, για τα Σχολικά Συμβούλια των σχολικών μονάδων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
· Το Σχολικό Συμβούλιο συμμετέχει στις διαδικασίες προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, εκφράζοντας προτάσεις, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, που επηρεάζουν θετικά το ποιοτικό αποτέλεσμα του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου.
· Οι πιθανοί-ενδεικτικοί θεματικοί άξονες τίθενται μέσω σχεδίου προγραμματισμού το οποίο καθορίζεται με ΥΑ και παρουσιάζεται στα σχολεία με οδηγίες συμπλήρωσης και ενημερωτικές συναντήσεις των Διευθυντών των σχολείων από τα στελέχη του ΠΕΚΕΣ
· Η σχολική μονάδα κοινοποιεί τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου στο οικείο ΠΕΚΕΣ.

Τελικά η συνδυαστική αυτή επίθεση στοχεύει:
Στην εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης στους εκπαιδευτικούς
Στην αποδοχή της ανεπίστρεπτης πορείας προς την ατομική αξιολόγηση
Στη συμμόρφωση με την κεντρική κατεύθυνση για την εκπαιδευτική πολιτική, καθώς σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρξει η συνευθύνη της κατάργησης του σχολείου ή της υποβάθμισης του.                  
                                                                                                                                                        Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιος μου τ’ ανταλλακτικό
θα `ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό
Για την κυβέρνηση, τους δανειστές και τον ΟΟΣΑ ο μαθητής είναι ένα προϊόν, η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία και ο εκπαιδευτικός ένας εργάτης παραγωγής, που η όποια διαφοροποίηση στην εργασία του θα έχει να κάνει με το τελικό προιόν. Οι νόμοι της αγοράς επιβάλλουν την παραγωγή φτηνών προιόντων, άρα και οι μαθητές μας πρέπει να τελειώσουν τη όποια εκπαίδευση και κατάρτιση με το μικρότερο κόστος. Επίσης, η εκπαίδευση ως μέσο κοινωνικής αναπαραγωγής πρέπει να αναδιαρθρωθεί, ώστε να μην βγάζει τόσους πτυχιούχους (το 41% των ανθρώπων από 25-35 χρόνων είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) , που δεν θα μπορούσαν να αποδεχτούν έτσι ανερυθρίαστα το βασικό νέο «μισθό» των 394 ευρώ (σημ. Το 1/3 των εργαζομένων στο ιδιωτικό τομέα δουλεύουν σήμερα μερικά απασχολούμενοι με μέσο μικτό μισθό 394 ευρώ). Η επίθεση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση από όλες τις κυβερνήσεις, στόχο έχει να εξαλειφθούν οι ανορθογραφίες του εκπαιδευτικού συστήματος και να αποτραπεί η ολοκλήρωση της γενικής εκπαίδευσης της πλειοψηφίας των μαθητών μας, να τελειώσουν με το δημόσιο και δωρεάν σχολείο της γειτονιάς όλων των παιδιών, καταργώντας και συγχωνεύοντας σχολεία, προσανατολίζοντας τα παιδιά μας στην κατάρτιση και στην μαθητεία του 75% υποκατότατου ημερομισθίου, προετοιμάζοντας τα για την ημιαπασχόληση και την εργασιακή ομηρεία.
Για εμάς, για το κόσμο της εργασίας η παιδεία είναι δικαίωμα! Από τη μεταπολίτευση και μετά, οι εκπαιδευτικοί διεκδίκησαν και διεκδικούν: Το σχολείο όλων των παιδιών, των ίσων δυνατοτήτων και της ολόπλευρης μόρφωσης, της σύνδεσης της θεωρίας και της πράξης, της άρσης του διαχωρισμού της εκπαίδευσης στη δημιουργία μελλοντικά εργαζόμενων, πνευματικής και χειρωνακτικής κατεύθυνσης.
Καλούμε τις ΔΟΕ, ΟΛΜΕ να μη συμμετέχουν σε καμιά διαδικασία διαλόγου για την υλοποίηση και τη θεσμοθέτηση αυτών των σχεδίων και να μην προχωρήσει σε καμιά συζήτηση που θα ενισχύει την ψεύτικη επιχειρηματολογία του Υπουργείου  για «ήπια» και «μη τιμωρητική» αξιολόγηση. Οφείλουν να καταγγείλουν τώρα και να κηρύξουν απεργία- αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης αυτοαξιολόγησης.
Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία σε συντονισμένη δράση, ενέργειες και δυναμικούς αγώνες για να διαμορφωθεί το κίνημα που θα μπλοκάρει ξανά σε κάθε σχολείο την αξιολόγηση και τους επίδοξους αξιολoγητές, θα ανατρέψει τα σχέδια για τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και τη συρρίκνωση του δημόσιας εκπαίδευσης.
Διεκδικούμε
12 χρονο υποχρεωτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο της θεωρίας και της πράξης, των όλων και των ίσων, και υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή
15% για την Παιδεία
Κανένα παιδί εκτός σχολείου, 14 χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση, κανένα παιδί στην εργασία.
Κανένας ταξικός και εξεταστικός φραγμός, ελεύθερη πρόσβαση στην μόρφωση ΟΛΩΝ, σε όλες τις βαθμίδες!
ΟΧΙ στην κατηγοροποίηση σχολείων, στην αυτονομία και στη διαφοροποιημένη λειτουργία των σχολικών μονάδων.
Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν, να προβάλουμε το αίτημα για το σχολείο των αναγκών μας και να επιβάλουμε:
ΟΧΙ στους εξεταστικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, Υποστηρικτικές Δομές σε κάθε σχολείο για όλα τα παιδιά
ΟΧΙ στη μαθητεία, τη νομιμοποίηση της ελαστικής εργασίας με υποκατώτατους μισθούς πείνας και εργασιακής ομηρείας των μαθητών μας
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, προϋποθέτει:
Να καταργηθούν όλες οι αντιεκπαιδευτικές ΥΑ, διατάξεις και μνημονιακές περικοπές στη λειτουργία των σχολικών μονάδων σε ειδική αγωγή, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής τους.
Ένταξη όλων των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο κανονικό πρόγραμμα των σχολείων.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, της θεωρίας και πράξης, προϋποθέτει:
Την γενναία χρηματοδότηση της ενίσχυσης της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, την κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου για την Τεχνική εκπαίδευση, που μετατρέπει την τεχνική εκπαίδευση σε κατάρτιση και οδηγεί τους μαθητές μας στην μαθητεία, μετατρέποντάς τους σε φτηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, προϋποθέτει δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία:
Κατάργηση της αξιολόγησης κάθε είδους και κάθε μορφής. Δημοκρατικό σχολείο, όλη την εξουσία στους συλλόγους διδασκόντων, ξήλωμα του μηχανισμού των αξιολογητών και των συμβούλων–επιθεωρητών.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, απαιτεί: Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, νέα και σύγχρονα, που θα προάγουν την κριτική σκέψη, την ολόπλευρη γνώση και την κοινωνική χειραφέτηση.

Η μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα ΟΛΩΝ μας! ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΡΑ!

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

ΣΧΕΔΙΟ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ Γ.Σ. (Γ.Σ. Προέδρων 7/10)



ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η Γ.Σ. προέδρων, η πρώτη μετά το συνέδριο του Ιουλίου, γίνεται μέσα σε ένα πολύ ζοφερό πολιτικό πλαίσιο όσον αφορά τους εργαζομένους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αναφερόμαστε , δηλαδή σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που πλήττονται οκτώ χρόνια τώρα από τις μνημονιακές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων. Το χειρότερο όλων είναι ότι οι δυνάμεις αυτές δεν βλέπουν κανένα φως στην άκρη του τούνελ. Αντιθέτως είναι αποδέκτες ενός συνεχιζόμενου μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων χωρίς τέλος. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, γνήσιος συνεχιστής των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και λοιπών δυνάμεων, υλοποιεί τα πιο βάρβαρα μέτρα και αποδεικνύεται «λίρα εκατό» τόσο για τους δανειστές όσο και για τους εγχώριους εκπροσώπους τους. Πιο συγκεκριμένα , οι ιδιωτικοποιήσεις – δηλαδή το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου – βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη υπονομεύοντας και καταστρέφοντας την οποιαδήποτε δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Όλοι οι νευραλγικοί και στρατηγικοί τομείς (λιμάνια, αεροδρόμια, συγκοινωνίες, ενέργεια, νερό) φεύγουν από τον δημόσιο έλεγχο.  Από την άλλη πλευρά , η κυβέρνηση έχει κάνει άλματα ρεαλισμού και από τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», έχει περάσει στο να παρακολουθεί αδιάφορα τις τράπεζες να πωλούν τα κόκκινα δάνεια στα ξένα funds, στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που χτυπούν ακόμη και την πρώτη κατοικία, και  στην ανελέητη φορολογία μικρών και μεσαίων στρωμάτων. Την ίδια στιγμή το μεγάλο κεφάλαιο και οι εφοπλιστές παραμένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα οφέλη από την ελαστική εργασία, τα εξαϋλωμένα μεροκάματα και τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών που επιβάλλει η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ και η κυβέρνηση των προθύμων. Την ίδια στιγμή η επίθεση στον Δημόσιο τομέα και τους εργαζομένους του είναι αδιάκοπη. Μπορεί οι απολύσεις , που αποτελούν διακαή πόθο του «κακού μπάτσου» Μητσοτάκη να αποτράπηκαν χάρη στους αγώνες των εργαζομένων, αλλά η αξιολόγηση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα γίνεται ανηλεής προσπάθεια να εφαρμοστεί από τον «καλό μπάτσο», την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Μετά την ήττα που υπέστη η κυβέρνηση το καλοκαίρι, όταν η απεργία-αποχή των εργαζομένων στο Δημόσιο μπλόκαρε την εφαρμογή της, έρχεται τώρα με μια κατάπτυστη τροπολογία που κατέθεσε η υπουργός Γεροβασίλη στη βουλή, να ποινικοποιήσει τους συνδικαλιστικούς αγώνες και να την επιβάλει εκβιαστικά και πειθαναγκαστικά. Στο μεταξύ, μισθοί και συντάξεις περικόπτονται συνεχώς, ενώ τα «καλύτερα» έρχονται το 2019 με την αύξηση του αφορολόγητου και τις περικοπές στις προσωπικές διαφορές μισθωτών και συνταξιούχων προκειμένου να επιτευχθούν τα αιματηρά πλεονάσματα για τα οποία η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως στα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης είναι και ο συνδικαλιστικός νόμος, με τον οποίο η κυβέρνηση θα υλοποιήσει τη μνημονιακή της υπόσχεση για περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, προκειμένου να  εδραιωθεί ο εργασιακός μεσαίωνας και η εργοδοτική αυθαιρεσία και να «ανοίξει» ο δρόμος για την «ανάπτυξη» χωρίς τις ενοχλητικές κινητοποιήσεις και αντιδράσεις των εργαζομένων. Απέναντι σ’ όλα αυτά είναι ανάγκη το εργατικό και λαϊκό κίνημα να μπει ξανά σε τροχιά αντίστασης και αγωνιστικής ανασύνταξης για να αντιμετωπίσει, να αναχαιτίσει και να ανατρέψει το νέο κύμα αντιλαϊκων και αντεργατικών μέτρων που προετοιμάζουν κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφάλαιο.



Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Σε ό,τι αφορά το δημόσιο σχολείο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ αποδεικνύεται εξαιρετικά συνεπής, και κατ’ εντολή του ΟΟΣΑ, της ΕΕ αλλά και του εγχώριου ΣΕΒ εξαπολύει ανελέητη επίθεση, με στόχο να εφαρμόσει μέχρι κεραίας οτιδήποτε εξυπηρετεί τις επιδιώξεις τους. Μέσα λοιπόν στο πλαίσιο που ορίζουν οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ αλλά και οι οδηγίες του ΣΕΒ  εντάσσεται όλη η εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζει και σκοπεύει να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Καταρχάς, για όγδοη συνεχόμενη χρονιά το δημόσιο σχολείο λειτουργεί χωρίς μόνιμους διορισμούς, με 20.000 και πλέον αναπληρωτές να καλύπτουν μόνιμες και πάγιες ανάγκες , με το ωράριο των εκπαιδευτικών αυξημένο από το 2013, με τη συνεχιζόμενη κατάργηση «ολιγομελών» τμημάτων ειδικά στα ΕΠΑΛ και τμήματα 27 μαθητών σε γενική παιδεία και προσανατολισμούς, και με νόμους και εγκυκλίους (για β ξένη γλώσσα και μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) που προσπαθούν να ξύσουν τον πάτο του βαρελιού και να μειώσουν όσο γίνεται τις ανάγκες για προσωπικό κάνοντας διαχείριση της μιζέριας. Την ίδια στιγμή εκπαιδευτικοί λάστιχο διακτινίζονται σε 4 και σε 5 σχολεία για να καλύψουν το ωράριό τους κι αυτό δυσχεραίνει τη λειτουργία των σχολείων κι εξαντλεί τους συναδέλφους, ενώ στερεί τη δυνατότητα από τους συλλόγους διδασκόντων να λειτουργούν συλλογικά, να συνεδριάζουν με απαρτία και να παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο τους στη σχολική μονάδα. Από την άλλη πλευρά , η αξιολόγηση , ο διακάης πόθος όλων εκείνων που «οραματίζονται» το σχολείο της αγοράς, είναι προ των πυλών. Το πρώτο βήμα θα γίνει με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας που θα χρησιμοποιηθεί ως μέσο για την «καλλιέργεια κουλτούρας αξιολόγησης και λογοδοσίας» σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Έτσι, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να επιβάλει την αυτονομία της σχολικής μονάδας, που θα βρίσκει η ίδια και θα διαχειρίζεται οικονομικούς πόρους, που το προσωπικό της θα αξιολογείται με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών στις εξετάσεις και το επόμενο βήμα θα είναι να επιλέγει η ίδια – δια του «σχολικού ηγέτη – διευθυντή – μανατζερ» το προσωπικό της , όπως προανήγγειλε κι ο Μητσοτάκης. Από κει και πέρα θα έχει ανοίξει ο δρόμος για την επιβολή της ατομικής αξιολόγησης, που θα οδηγήσει σε απολύσεις , σε χειραγώγηση και απόλυτο έλεγχο. Απολύτως, επίσης, ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές ΕΕ και ΟΟΣΑ είναι και το σχεδιαζόμενο «Νέο Λύκειο», με βάση τις εξαγγελίες του Υπουργείου. Πρόκειται για ένα απολύτως ταξικό σχολείο , προσανατολισμένο στη διαδικασία πρόσβασης στην Ανώτατη εκπαίδευση, πολύ μακριά από τις πάγιες θέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος , που αφορούν την αυτονόμηση του Λυκείου από τη διαδικασία της εισαγωγής στα ΑΕΙ ΤΕΙ και την ανάδειξη του παιδαγωγικού του ρόλου. Ανελέητη αξιολόγηση των μαθητών, συγγραφή εργασιών, αέναο κυνήγι βαθμών και διαφοροποιημένη μάθηση είναι τα χαρακτηριστικά που θα οδηγήσουν τους μαθητές νωρίτερα στα φροντιστήρια, με αποτέλεσμα να επιβιώσουν μόνο τα “άλογα κούρσας”, οι λίγοι κι εκλεκτοί, ενώ για τους υπόλοιπους η κατάρτιση και η μαθητεία θα είναι μονόδρομος. Έτσι κατασκευάζεται ένα απολύτως ταξικό σχολείο, προσανατολισμένο στις ανάγκες της αγοράς, με σκοπό την παραγωγή φθηνών, ευέλικτων και χωρίς πραγματική παιδεία εργαζομένων, οι οποίοι, συμβιβασμένοι με τη βαρβαρότητα, δεν θα αντιστέκονται και δεν θα διεκδικούν. Όσο για τους καθηγητές , το μέλλον που τους επιφυλάσσεται είναι η απομείωση του παιδαγωγικού τους ρόλου, η κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, η κινητικότητα και η απώλεια γνωστικών αντικείμενων.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
Συνεχίζουμε και υπερασπίζουμε τα αιτήματα όπως έχουν διαμορφωθεί από το 16ο συνέδριο και επιβεβαιωθεί από το 17ο συνέδριο:
15% για την Παιδεία
Από τους κοινωνικούς αγώνες του 114 μέχρι σήμερα είναι το αίτημα που ικανοποιεί τη λαϊκή απαίτηση  για:
Κρατική χρηματοδότηση και μόνο, καμία «αυτονομία» - ΟΧΙ στην λειτουργία των σχολείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την εμπορευματοποίησή τους και την επιβολή διδάκτρων στις οικογένειες - Σχολεία σε κάθε γειτονιά, όχι στις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων και τμημάτων, βιβλία σε όλα τα παιδιά – Μόνιμους εκπαιδευτικούς και δασκάλους σε όλα τα σχολεία - Μείωση του ανώτατου αριθμού των μαθητών στα τμήματα (20 μαθητές ανά τμήμα κατ’ ανώτατο όριο στα Γυμνάσια και Λύκεια, 15 μαθητές στα ΕΠΑΛ και τις ομάδες προσανατολισμού του Λυκείου και 10 μαθητές ανά εκπαιδευτικό στα Εργαστήρια) - Εργαστήρια σύγχρονα και εξοπλισμός για τις ανάγκες των μαθητών μας.

12 χρονο υποχρεωτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο της θεωρίας και της πράξης, των όλων και των ίσων, και υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή
Από την μεταπολίτευση και μετά, οι εκπαιδευτικοί διεκδίκησαν και διεκδικούν: Το σχολείο όλων των παιδιών, των ίσων δυνατοτήτων και της ολόπλευρης μόρφωσης, της σύνδεσης της θεωρίας και της πράξης, της άρσης του διαχωρισμού της εκπαίδευσης στην δημιουργία μελλοντικά εργαζόμενων, πνευματικής και χειρωνακτικής κατεύθυνσης. Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, και όχι μόνο στα μνημονιακά χρόνια, πολέμησαν το αίτημα που ενώνει εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές και δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για ένα σχολείο, της δημιουργίας σκεπτόμενων και ελεύθερων ανθρώπων. Προσπάθησαν να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και να αποστεώσουν το μεγαλείο σύνδεσης της γνώσης με τις πρακτικές της. Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να κάνει σαφές ότι η διεκδίκηση αυτού του σχολείου αποτελεί την δική του απάντηση στο νεοφιλελεύθερο αδηφάγο και ταξικό σχολείο που προετοιμάζεται από τα κυβερνητικά επιτελεία. Το αίτημα δεν προσαρμόζεται και δεν χωράει σε «παράλληλα» προγράμματα των κυβερνώντων και δεν αλλοιώνεται όσες προσπάθειες κι αν γίνονται από τους νεοφιλελεύθερους ειδήμονες της παραπληροφόρησης και της  κατασυκοφάντησης.

Κανένα παιδί εκτός σχολείου, 14 χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση, κανένα παιδί στην εργασία.
Δεν θα επιτρέψουμε να κατατεθεί το σχέδιο Γαβρόγλου για το «νέο» Λύκειο.
Κανένας ταξικός και εξεταστικός φραγμός, ελεύθερη πρόσβαση στην μόρφωση ΟΛΩΝ, σε όλες τις βαθμίδες!
ΟΧΙ στην κατηγοροποίηση σχολείων, στην αυτονομία και στη διαφοροποιημένη λειτουργία των σχολικών μονάδων
Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν, να προβάλλουμε το αίτημα για το σχολείο των αναγκών μας και να επιβάλλουμε:
ΟΧΙ στους εξεταστικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, Υποστηρικτικές Δομές σε κάθε σχολείο για όλα τα παιδιά
ΟΧΙ στην μαθητεία, την νομιμοποίηση της ελαστικής εργασίας με υποκατώτατους μισθούς πείνας και εργασιακής ομηρείας των μαθητών μας
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, προϋποθέτει:
Να καταργηθούν όλες οι αντιεκπαιδευτικές ΥΑ, διατάξεις και μνημονιακές περικοπές στη λειτουργία των σχολικών μονάδων σε ειδική αγωγή, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής τους.
Ένταξη όλων των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο κανονικό πρόγραμμα των σχολείων.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, της θεωρίας και πράξης, προϋποθέτει:
Την γενναία χρηματοδότηση της ενίσχυσης της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, την κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου για την Τεχνική εκπαίδευση που μετατρέπει την τεχνική εκπαίδευση σε κατάρτιση και οδηγεί τους μαθητές μας στην μαθητεία, μετατρέποντάς τους σε φτηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. 
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, προϋποθέτει δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία:
Κατάργηση της αξιολόγησης κάθε είδους και κάθε μορφής. Δημοκρατικό σχολείο, όλη την εξουσία στους συλλόγους διδασκόντων, ξήλωμα του μηχανισμού των αξιολογητών και των συμβούλων–επιθεωρητών.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, απαιτεί: Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, νέα και σύγχρονα, που θα προάγουν την κριτική σκέψη, την ολόπλευρη γνώση και την κοινωνική χειραφέτηση.
                                                           
Η μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα ΟΛΩΝ μας!
8 χρόνια αδιοριστίας ΦΤΑΝΟΥΝ! Ήρθε η ώρα να ενώσουμε όλους, μόνιμους, αναπληρωτές και αδιόριστους συναδέλφους μας: ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΡΑ!
Μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών όλων των ειδικοτήτων,  που έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση. Και μέχρι τότε:  Πλήρη εργασιακά δικαιώματα αδειών, ασφάλισης, υγείας και περίθαλψης στους αναπληρωτές, ίδια με εκείνα των μόνιμων συναδέλφων. Άδειες μητρότητας, λοχείας και ανατροφής σε όλες τις αναπληρώτριες συναδέλφους. Δωρεάν σίτιση και μετακίνηση, επίδομα στέγασης σε όλους τους αναπληρωτές που υπηρετούν μακριά απο τον τόπο τους. Επίδομα ανεργίας για όλους τους μήνες της ανεργίας των αναπληρωτών.
Όχι στα ελαστικά συστήματα πρόσληψης, όχι στο  ν. 3848  και το προσοντολόγιο. Μόνιμοι διορισμοί με βάση την προϋπηρεσία και το χρόνο λήψης πτυχίου.
Επαναφορά του ωραρίου μας στα επίπεδα του 2013. Κατάργηση όλων των νομοθετικών ρυθμίσεων που στόχο είχαν την υποκλοπή θέσεων εργασίας και την ελαστικοποίηση της εργασίας των μονίμων εκπαιδευτικών. Κατάργηση της υποχρεωτικής κινητικότητας των εκπαιδευτικών από σχολείο σε σχολείο, από την μια βαθμίδα εκπαίδευσης στην άλλη και σε άλλους φορείς. Οργανικές θέσεις για όλους!

Ζωή αξιοβίωτη για τον εκπαιδευτικό, την νεολαία και για όλο το λαό!
8 χρόνια επίθεσης στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, έχουν καταστρέψει την οικονομική, πολιτισμική και κοινωνική μας πραγματικότητα. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε:
Αξιοπρεπείς μισθούς για ζωή αξιοβίωτη! Την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Αποκατάσταση όλων των απωλειών του εισοδήματος της τελευταίας εξαετίας, ανατροπή των αντιασφαλιστικών νόμων και ρυθμίσεων.
Την επαναφορά του κατώτατου μισθού του ανειδίκευτου εργάτη στον ιδιωτικό τομέα στα 751€ και του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ.
Την αύξηση του αφορολόγητου στις 12.000€ τουλάχιστον απέναντι στη νέα μείωση που σχεδιάζεται.
Την επαναφορά όλων των συντάξεων μέχρι 1.500€ στα προ μνημονίου επίπεδα.
Την αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού και στην καταβολή του σ’ όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις και για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, την πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική-νοσοκομειακή περίθαλψη, καθώς και τη δωρεάν πρόσβαση και μεταφορά σ’ όλα τα δημόσια ΜΜΜ.
Τη μείωση του ωραρίου εργασίας – άμεσα στις 37,50 με προοπτική στις 35 ώρες την εβδομάδα – χωρίς μείωση αποδοχών και δικαιωμάτων, για να μειωθεί η ανεργία και να ωφεληθεί και η Εργατική Τάξη, και όχι μόνο οι καπιταλιστές και το κράτος, από την γενικευμένη εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής σ’ όλη την αλυσίδα της παραγωγικής διαδικασίας.
Την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής και ενοικιαζόμενης εργασίας και των εργολαβιών, της μερικής και εκ περιτροπής εργασίας και την καθιέρωση της σταθερούς και πλήρους απασχόλησης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Τη ρύθμιση όλων των δανείων που έχουν πάρει οι εργαζόμενοι και σήμερα αποπληρώνονται, είτε με τους ίδιους ετεροβαρείς όρους σύναψής τους, είτε αδυνατούν να εξυπηρετήσουν και κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους.

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να υπερασπίσει το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα παιδείας, υγείας και πρόνοιας, να αντιταχθεί σε κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης ή εκχώρησης υπηρεσιών του δημοσίου σε ιδιώτες και να αγωνιστεί για την επα­να­φο­ρά υπό δημόσια ιδιοκτησία και εργατικό-κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο των επι­χει­ρή­σε­ων, δρα­στη­ριο­τή­των και υπο­δο­μών στρα­τη­γι­κής ή κοι­νω­νι­κής ση­μα­σί­ας (π.χ. νερό, ρεύμα, τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, τρά­πε­ζες, λι­μά­νια κλπ), που εκ­ποι­ή­θη­καν στο παρελθόν ή ξεπουλιούνται σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ που εξαθλιώνουν τις ζωές μας


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

Να μην συρθεί η ΟΛΜΕ σε διάλογο με το υπουργείο. Απόσυρση τώρα οποιοδήποτε σχεδίου για το «νέο» σχολείο.

Τα σχέδια της κυβέρνησης δεν μπορούν να αποκρουστούν με διαλόγους και αναμονή. Είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε αυτή την μάχη οργανωμένα μαζικά και νικηφόρα. Γι’ αυτό χρειάζεται συντονισμός ενημέρωση και κοινωνικές συμμαχίες με τα πλητόμενα λαϊκά στρώματα.
Καμπάνια ενημέρωσης και Συγκρότηση επιτροπών αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας εκπαίδευσης σε κάθε ΕΛΜΕ με τη συμμετοχή γονιών μαθητών και άλλων εργαζομένων. Οργανώνουμε παρεμβάσεις - καταλήψεις ΔΔΕ και αποκλεισμούς δρόμων και 24ωρη απεργία σε οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης στην κατεύθυνση υλοποίησης μνημονιακών της δεσμεύσεων, του επαίσχυντου σχεδίου της για το «νέο» Λύκειο και την αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας. Μέτρα προετοιμασίας και στήριξης απεργιακών κινητοποιήσεων (απεργιακό ταμείο σε κάθε ΕΛΜΕ).

5/10 ημέρα του εκπαιδευτικού: απογευματινό συλλαλητήριο στην Αθήνα με συμμετοχή άλλων φορέων.

Συμμετοχή «στην απεργία αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης», που έχει κηρύξει η ΑΔΕΔΥ.

ΑΜΕΣΑ 24ωρη απεργία με πανεργατικά χαρακτηριστικά (με ΑΔΕΔΥ και σε συντονισμό με ομοσπονδίες και σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) ή τουλάχιστον με πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά (με δασκάλους) ενάντια στα «νέα» προαπαιτούμενα της 3ης αξιολόγησης, στην κατάργηση των κοινωνικών αγαθών, στην προαναγγελθείσα κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, στην επιχειρούμενη αξιολόγηση.

Νέες ΓΣ των ΕΛΜΕ και Προέδρων για συνέχιση και κλιμάκωση.





Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2017

Αλήθειες και ψέματα για την «ομαλή» έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς


Η επικοινωνιακή συνάντηση του πρωθυπουργού με τον υπουργό παιδείας και οι υποσχέσεις για δήθεν ομαλή έναρξη της σχολικής χρονιάς, δε μπορούν να κρύψουν κάποιες αλήθειες.
Τα δημόσια σχολεία ξεκινούν στις 11 Σεπτέμβρη με 24.000 κενά-ανάγκες σε προσωπικό, τόσες όσες και οι προσλήψεις αναπληρωτών, που το υπουργείο ανακοινώνει πως είναι αναγκαίες για την κάλυψη των φετινών κενών. Οι ανάγκες θα καλυφθούν σταδιακά (!) με συμβασιούχους εκπαιδευτικούς-αναπληρωτές , που θα απασχοληθούν για μια ακόμα χρονιά με ελαστικές σχέσεις εργασίας και περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα.
Και αυτήν τη χρονιά δε θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση, καθώς οι «θεσμοί» συνδέουν τους διορισμούς με την ολοκλήρωση της εφαρμογήςστην εκπαίδευσητης αξιολόγησης στελεχών και δομών, (που μαζικά και ενωτικά μπλόκαραν οι εργαζόμενοι σε όλο το Δημόσιο) κι έχει ως μακροπρόθεσμο στόχο είτε την κινητικότητα είτε τις απολύσεις.
Τα σχέδια Γαβρόγλου για το Νέο Λύκειο και η δήθεν κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων έρχονται να βάλουν ακόμα μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς στα παιδιά των φτωχών, λαϊκών οικογενειών που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε κάποιο ίδρυμα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: στη Γ’ Λυκείου εισάγονται όχι μία αλλά δύο (!)πανελλαδικού τύπου εξετάσεις κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (Ιανουάριο και Ιούνιο), που μαζί με το βαθμό απολυτηρίου  προσμετρώνται για την πρόσβαση του αποφοίτου λυκείου σε κάποιο ΑΕΙ-ΤΕΙ.Το Λύκειο , λοιπόν, παραμένει άμεσα συνδεδεμένο με την εισαγωγή στα ΑΕΙ ΤΕΙ και μένει ανεκπλήρωτο το αίτημα για την αποσύνδεση που θα οδηγούσε στην «αποφροντιστηριοποίηση» και στην αυτονομία του Λυκείου 
Τη στιγμή που οι μαθητές-τριες με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν μέσα σε γενικά σχολεία είναι χιλιάδες, το υπουργείο ανακοινώνει παράλληλη στήριξη (δεύτερο εκπαιδευτικό στην τάξη) μόνο για τα μισά περίπου από αυτά , ενώ με νομοθετική παρέμβαση καταργεί ουσιαστικά τη δυνατότητα «σπασίματος» τμημάτων , όταν σ’ αυτά φοιτούν τέτοιοι μαθητές.
Χιλιάδες προσφυγόπουλα στα στρατόπεδα-καταυλισμούς δε γνωρίζουν πότε θα χτυπήσει το κουδούνι, παρά τη φετινή υπόσχεση για ένταξη σε πρωινές τάξεις, όσων τουλάχιστον πέρσι φοίτησαν στις απογευματινές Δομές Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων.
Πίσω λοιπόν από τις ευαισθησίες κυβέρνησης και υπουργείου (ειδικά τις ευαισθησίες για τη διδασκαλία των θρησκευτικών ή την επιλογή σημαιοφόρων στις μεταξικού τύπου παρελάσεις) κρύβεται για μια ακόμα χρονιά, η εφαρμογή της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, του 4ου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Η πολιτική των περικοπών, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της συρρίκνωσης του κόστους εκπαιδευτικών και σχολείων, με τις ευλογίες ΕΕ,ΔΝΤ, ΟΟΣΑ. Μαζί με τους γονείς που και φέτος βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να μορφώσουν τα παιδιά τους και να τα στείλουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το μαθητικό και νεολαιίστικο κίνημα, οι εκπαιδευτικοί, μόνιμοι και συμβασιούχοι, χρειάζεται από κοινού να υπερασπίσουμε το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της μόρφωσης για όλα τα παιδιά, το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Με τη συνέχεια των αγώνων και την πάλη για ανατροπή των πολιτικών των μνημονίων και όσων  τα υπηρετούν. Να παλέψουμε για: 
Μαζικούς μόνιμους διορισμούς τώρα - Μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών όλων των ειδικοτήτων - Πλήρη εργασιακά δικαιώματα αδειών, ασφάλισης, υγείας και περίθαλψης στους αναπληρωτές, ίδια με εκείνα των μόνιμων συναδέλφων   
Κατάργηση της αξιολόγησης κάθε είδους και κάθε μορφής και όλου του θεσμικού πλαισίου αναφοράς της. Δημοκρατικό σχολείο, με όλη την εξουσία στους συλλόγους διδασκόντων, ξήλωμα του μηχανισμού των αξιολογητών και των συμβούλων – επιθεωρητών 
Κατάργηση των εξετάσεων-Όχι στο Νέο Λύκειο και τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση
Γενναία Χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, για κάλυψη όλων των αναγκών σε προσωπικό σε όλες τις δομές της εκπαίδευσης: Τμήματα ένταξης, Τάξεις Υποδοχής, Παράλληλη Στήριξη-Καμιά σύμπτυξη, μείωση του αριθμού των αριθμών ανά τμήμα
 Ένταξη όλων των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο κανονικό πρόγραμμα των σχολείων